Danas je dan žalosti u Cetinju, jer se navršavaju tačno dve godine od strašnog masakra u naselju Medovina. Vuk Borilović je tog dana počinio najsmrtonosnije masovno ubistvo u nedavnoj istoriji Crne Gore, kada je ukupno deset ljudi, uključujući dvoje dece, izgubilo život, dok je šestoro drugih bilo povređeno.
U znak sećanja na žrtve, zastave će biti spuštene na pola koplja, a građani će se okupiti u 15 časova da zapale sveće i polože cveće u Medovini. Dan žalosti je proglašen kako bi se odalo počast sećanju na izgubljene živote.
Događaji od 12. avgusta 2022. godine označili su početak Borilovićevog nasilnog pohoda, koji je ostavio dubok trag u celom regionu. Žrtve ovog strašnog čina su bili Marko (7) i Mašan (11), njihova majka Nataša Martinović (35), Rajko Drecun (56) i njegovi roditelji Danica (74) i Dimitrije (81), sestra Aleksandra (52) i Danijela Radunović (51), Goran Đurišić (54) i Milan Mitrović (37). Ranjeni su Filip Đurković, Aleksandar Drecun, Slavica Zvicer, Mileva Ramadanović, Darinka Čelebić i policajac Ljubiša Maksimović.
U razmeni vatre ranjen je jedan policijski službenik, a Borilović je ubijen. Policija je tada ispalila pet hitaca u pravcu Borilovića, od kojih je jedan bio smrtonosan. Nakon istraživanja utvrđeno je da hitac Nena Kaluđerovića nije bio poguban za masovnog ubicu.
Svedočenja kolega i komšija otkrila su da je Borilović bio sve povučeniji i podozriviji prema komšijama u mesecima koji su prethodili masakru. Takođe, njegova istorija prethodnih nasilnih incidenata izazivala je zabrinutost u vezi sa njegovim mentalnim stanjem i potencijalom za dalju agresiju.
Nakon tragedije, postavljena su pitanja o efikasnosti reakcije policijskih snaga i da li bi odlučnija intervencija mogla da ublaži posledice masakra. Takođe su ispitane kontroverze oko vremena policijske intervencije i upotrebe specijalnih jedinica, što je dovelo do ispitivanja celokupnog sistema bezbednosti u Crnoj Gori.
Poslednjeg dana 2023. godine, kuća Vuka Borilovića u naselju Medovina je srušena po nalogu Inspektorata državne uprave Ministarstva prostornog planiranja, zbog nedostatka građevinske dozvole za tu nekretninu. Ova odluka je imala simboličan značaj, jer je odražavala odlučnost zajednice da ide napred od tragičnog nasleđa masakra.
Dok se zajednica okuplja da odaje počast sećanju na izgubljene živote, događaji tog sudbonosnog dana i dalje služe kao svečani podsetnik na trajni uticaj takvog jezivog nasilja.
