Hrišćani će sutra obeležiti Veliku Subotu, drugi dan hrišćanske žalosti koji je posvećen sahrani Isusa Hrista i njegovom boravku u grobu pred Vaskrsenje. Ovaj dan je od velikog značaja za vernike, jer simbolizuje trenutak kada je Hristos, prema verovanju, proveo u Adu, podzemlju, što je razlog zbog kojeg se Velika Subota proslavlja u molitvi i tišini.
Prema crkvenom učenju, na Veliku Subotu, Isus je bio telom u grobu, dok je dušom bio u Adu, gde je razorio vrata pakla. Ovaj dan se razlikuje od ostalih subota u godini po tome što se posti na vodi, što odražava posebnu duhovnu težinu ovog datuma.
Velika Subota označava kraj starog veka, obeleženog svetkovanjem subotnjeg dana, i početak novog veka u kojem se slavi dan Hristovog Vaskrsenja. U vreme nakon Hristovog raspeća, prvosveštenici i fariseji su se obratili rimskom prokuratoru Pontiju Pilatu sa zahtevom da postavi stražu ispred Hristovog groba, plašeći se da će njegovi učenici ukrasti telo i obmanuti narod da je on vaskrsao, što je Hristos i najavljivao.
U ovom kontekstu, prokurator Pilat je rekao: „Imate stražu, idite i utvrdite kako znate.“ Oni su otišli, postavili stražu i zapečatili grob, kako bi se osigurali da se ništa ne dogodi.
U savremenom crkvenom životu, jutrenje Velike Subote se ne služi rano ujutru, već uveče na Veliki Petak, nakon što je iznešena plaštanica, simbol Hristovog groba. Na ovom obredu se uz kađenje i paljenje sveća obeležava pogreb Hristov. Tokom obreda se čita Psalmi, posebno 118/119. psalam, koji slavi umrlog Spasitelja kao Vaskrsenje i Život, izražavajući bol i tugu Bogorodice.
Na kraju jutrenja, plaštanica se nosi oko hrama tri puta, nakon čega se čita Jezekiljevo proroštvo o vaskrsenju mrtvih, kao i Apostol i Jevanđelje. Na Veliku Subotu se služi i liturgija Svetog Vasilija Velikog, kojom simbolično počinje Vaskrsenje.
Sva do čitanja Apostola, sveštenik služi liturgiju u crnoj odeždi, a potom prelazi u belu, jer se u ovom trenutku krštavaju oglašeni, oni koji su se tokom Vaskršnjeg posta pripremali za krštenje. Bitno je napomenuti da se na ovoj liturgiji Jevanđelje ne čita sa amvona, već sa Hristovog groba, jer je anđeo na grobu Gospodnjem objavio ženama mironosicama vest o Hristovom Vaskrsenju.
U Jerusalimu, hrišćani svake godine prisustvuju čudotvornoj pojavi Blagodatnog ognja, koji se dešava u Hramu Groba Hristovog. Na Veliku Subotu, jerusalimski patrijarh iznosi ugašeno kandilo koje čudesno pali Blagodatni oganj, a taj oganj se prenosi na sveće okupljenih hrišćana, koji ga dalje nose svojim bližnjima i u svoje hramove.
Svečanom Vaskršnjom liturgijom biće završeni dani žalosti i u nedelju će početi praznik Vaskrs, koji slavi pobedu života nad smrću. Ova liturgija simbolizuje radost i nadu, kao i obnovu vere, dok se vernici okupljaju da proslave najvažniji događaj u hrišćanskoj tradiciji. U ovim danima, hrišćani se podsećaju na značaj Vaskrsenja i njegovu ulogu u njihovim životima, kao osnovu njihove vere i nade u večni život.
