Prošlo je dvadeset pet godina od vojne intervencije NATO-a u bivšoj Saveznoj Republici Jugoslaviji, tokom koje je započeta operacija „Saveznička snaga“ radi okončanja humanitarne krize na Kosovu. Američka misija pri OEBS-u istakla je da je vojna akcija bila krajnja opcija, nakon što su propali pregovori između albanske i srpske delegacije. Ovo je bio odgovor na brutalnu kampanju etničkog čišćenja Miloševićevog režima.

Nakon dvadeset pet godina, i dalje se raspravlja o karakteru i legitimitetu vojne akcije NATO-a na Kosovu. Ova intervencija je za mnoge bila odlučujuća u zaustavljanju progona albanskog stanovništva, ali i u padu tadašnjeg autokratskog lidera Slobodana Miloševića. Mnogi zvaničnici i analitičari ističu da je NATO odigrao ključnu ulogu u okončanju sukoba i humanitarnih kriza na Balkanu.

Podaci nevladinih organizacija pokazuju da je tokom sukoba na Kosovu blizu 863.000 ljudi bilo raseljeno ili izbeglo. Mnogi Albanci i Srbi i danas se vode kao nestali, a tačan broj žrtava još nije poznat. Haški osuđenici poput Nikole Šainovića i Vladimira Lazarevića odslužili su svoje kazne zbog ratnih zločina na Kosovu.

Iako se brojne nevladine organizacije bave posledicama NATO intervencije na stanovništvo, mnogi ističu da je upotreba kasetnih bombi i sličnih sredstava bio kršenje međunarodnog humanitarnog prava. Međunarodna zajednica i dalje preispituje posledice ove vojne intervencije i pokušava da se izvuče pouke iz nje kako bi se sprečile slične situacije u budućnosti.

Ogroman značaj NATO intervencije na Balkanu je neosporan, ali isto tako je važno da se analiziraju i moguće greške koje su učinjene tokom operacije. Srbija i Kosovo danas se suočavaju sa izazovima normalizacije odnosa i evropske integracije, te je važno da se naučene lekcije primene u rešavanju budućih kriza i sukoba na Balkanu.