Natalijina ramonda – cvijet koji se nosi na reveru, postao je simbol srpskog stradanja u Prvom svjetskom ratu. Ovaj cvijet je poznat kao „cvijet feniks“ jer ima osobinu da se pritaji i osuši tokom sušnih perioda, da bi se ponovo „vaskrsnuo“ sa pojavom vode. Ovaj cvijet simbolizira vaskrsnuće Srbije nakon iscrpljujuće borbe.
Natalijina ramonda pripada familiji Gesneriaceae i raste u tropskim i subtropskim područjima. Ova biljka ima tamnozelene listove i ljubičaste cvjetove koji cvjetaju od aprila do juna. Tokom sušnih perioda, biljka postaje sasušena i braonkaste boje, ali se ponovo oporavlja kada se povoljni vlažni uslovi vrate.
Otkriće Natalijine ramonde pripisuje se poznatom srpskom ljekaru i botaničaru, dr Savi Petroviću, koji je otkrio ovu vrstu u Jelašničkoj klisuri nadomak Niša. Ova biljka raste u Srbiji, Makedoniji, Grčkoj, Albaniji, Crnoj Gori i Bugarskoj, na visokim planinama koje su bile svjedok ratnih stradanja srpske vojske.
Natalijina ramonda je strogo zaštićena vrsta u Srbiji i njen opstanak ugrožavaju mikroklimatske promjene, urbanizacija i sakupljanje jedinki u hortikulturne svrhe. Zavod za zaštitu prirode radi na očuvanju ove vrste, proglašavajući područja na kojima raste za zaštićena područja.
Ovaj cvijet se nosi na reveru kao simbol srpskog naroda, iskušenja koja je prošao tokom Prvog svjetskog rata i vaskrsnuća Srbije. Na Dan primirja u Prvom svjetskom ratu, 11. novembra, ljudi sa ponosom i vjerom nose Natalijinu ramondu kao simbol nade i opstanka u teškim vremenima. Ova biljka podsjeća nas na snagu srpskog naroda da se podigne nakon najtežih iskušenja i da procvjeta čak i u najnepovoljnijim uslovima.
