U Serbiji, granica za starosnu penziju je smanjena za zaposlene žene, a muškarcima je ostala nepromenjena. Žene će pravo na penziju steći sa 63 godine i osam meseci, dok muškarci idu u penziju sa 65 godina. U drugim zemljama EU, starosna granica za penziju je još viša, kao što je to slučaj u Danskoj, gde se ide u penziju sa 67 godina, a planira se podizanje starosne granice na 69 godina.

Sa prosečno očekivanih 82 godina života u Danskoj, građani te zemlje, koji žive životni vekduže za sedam godina od građana Srbije, uživaju i kvalitetne uslove života. Slično je i u Nemačkoj, gde se sa prosečnih 82 godina života, ide u penziju godinu ili godinu i po duže od građana Srbije.

Zanimljivo je da je na drugom kraju spektra situacija u Bugarskoj i Rumuniji, gde se građani penzionišu tek sa 67 godina, a prosečan očekivani životni vek iznosi manje od 73 godine. Isti problem ima i Crna Gora, gde se granica penzionisanja za muškarce nalazi na 66 godina i osam meseci, dok se žene penzionišu sa 62 godine i šest meseci.

Srbija zaostaje za mnogim evropskim zemljama, čak i za Bosnom i Hercegovinom, gde se granica penzionisanja nalazi na 65 godina, ali građani žive godinu dana duže u proseku.

Podaci Republičkog fonda za penzijsko i invalidsko osiguranje pokazuju da se u proseku koristi penzija 17 godina za muškarce i 21 godina za žene. Međutim, ova računica obuhvata i porodične, invalidske i prevremene penzije, pa se stoga ovi podaci moraju uzeti s rezervom.

Uprkos tome što je granica za starosnu penziju u Srbiji promenjena, mnogim građanima ostaje uteha u činjenici da je situacija u drugim zemljama EU još nepovoljnija. Srbija sa svojim uslovima za penzionisanje ipak nije u lošem položaju u poređenju sa drugim evropskim zemljama.