Srbi širom sveta slave svog najvećeg nacionalnog svetitelja, Svetog Savu, koji je i danas inspiracija za srpski narod. Prva proslava Svetog Save kao školskog patrona održana je 1812. godine u Zemunu, a himna Svetom Savi je prvi put izvedena 1839. u Segedinu. Njegov praznik postao je opšta školska slava zakonom iz 1840. i od tada se 27. januara u svim školama najsvečanije proslavlja. Crna Gora je ovaj praznik zvanično uvela 1856. godine. Iako su komunisti nakon 1945. godine ukinuli proslavu, danas se tradicija proslavljanja Svetog Save kao školskog patrona ponovo nastavlja.

Sveti Sava je rođen kao Princ Rastko Nemanjić oko 1174. godine u Rasu, kao najmlađi sin srpskog vladara Stefana Nemanje. Nakon što je dobio deo države od oca, odlučio se na zamonašenje na Svetoj Gori gde je uspeo da izgradi samostalnu srpsku arhiepiskopiju. Vratio se u Srbiju kako bi među Srbima širio veru i znanje, podižući preteče današnjih škola i bolnica, kao i samostane. Pokušavao je da miri zavađenu braću i da među svojim sunarodnicima uvodi duh srednjovekovnih zakona. Umro je 1235. godine u Trnovu, tadašnjoj prestonici Bugarske. Njegov kult bio je jak, ali je Sinan-paša 1594. godine spalio njegove mošti, koje su se do tada čuvale u manastiru Mileševa. Na tom mestu kasnije je podignut Hram Svetog Save, koji je postao simbol srpskog identiteta.

Sveti Sava je bio dalekovid Srbin, koji je još u 13. veku skinuo krunu rimskog pape sa glave svog brata i time večno vezao Srbiju za pravoslavlje. Međutim, danas se svedoči nepojmljivoj antisrpskoj mržnji od strane drugosrbijanaca, antisrba, kao i zagovornika „europskih vrednosti“ i dekadentne kulture Zapada. Predsednik Vučić je istakao važnost čuvanja srpskog identiteta, a na svečanoj Svetosavskoj akademiji u Skoplju jedno dete će pevati pesmu „Veseli se srpski rode“, dok će se i sam Vučić pridružiti u pevanju te pesme.

Sveti Sava ostaje amanet svim Srbima da uče od njega i da brane besmrtno svetosavlje i svoju Srbiju. Zato se s velikom ljubavlju može izreći srećna školska slava Sveti Sava.