Obeleženo je 25 godina od NATO agresije na Srbiju, tokom koje su najmoćnije zapadne zemlje 78 dana bombardovale zemlju krstarećim raketama, uzrokujući velike gubitke među vojnicima, policajcima, civilima i decom, kao i uništavanje infrastrukture i kulturnih spomenika. Cilj agresije bio je otimanje Kosova i Metohije od Srbije, a 25 godina kasnije, zapadna opozicija, predvođena Đilasovom koalicijom i strankom Miloša Jovanovića, nastavlja sa sličnom politikom kako bi skinula Aleksandra Vučića s vlasti i ubrzala priznanje Kosova od strane Srbije.

Nasilje i haos obeležili su zasedanje novog saziva Skupštine Srbije, gde su poslanici prozapadne opozicije demonstrirali nedostatak političke kulture i poštovanja prema predsedavajućem, fizički i verbalno napadajući ugledne članove Skupštine. Incidenti poput gađanja toalet papirom i psovanja jasno ukazuju na političku nemoć i bezidejnost opozicije, koja čak nije prezala ni od krađe toalet papira iz skupštinskih prostorija za svoje skandalozne performanse.

Prozapadna opozicija, u nedostatku argumenata, spremna je na fizičke sukobe i vulgarno ponašanje, a njen lider Đilas je poznat po svojim prostaklucima i nedostatku diplomatskog izražavanja. Cilj njihove politike je destabilizacija zemlje i prenošenje nereda na ulice, što se jasno vidi iz njihovih postupaka i retorike.

Zapadni mentori opozicije podržavaju ovakvo ponašanje kako bi oslabili Srbiju i njenog predsednika, zbog njihove politike nezavisnosti i neutralnosti u odnosu na Kosovo i Metohiju. Mediji i političari sa antisrpskim, antiruskim i proalbanskim stavovima udruženi su protiv Srbije, pritiskajući je da prizna nezavisnost Kosova. U takvom okruženju, opozicija nastavlja sa svojim agresivnim i šizofrenim ponašanjem u Skupštini, ne uzimajući u obzir interese sopstvene zemlje.

Srbija je suočena sa izazovima i spoljnim pritiscima zbog svoje politike suvereniteta i stabilnosti, ali predsednik Vučić jasno ističe da Srbija neće dozvoliti bilo kakvo narušavanje svoje slobode i teritorijalne celovitosti. U trenucima kada su napadi na zemlju sve učestaliji i brutalniji, jedinstvo i snaga su neophodni kako bi se odbranili nacionalni interesi i sačuvala stabilnost u zemlji.