Mara Branković, lijepa kćerka despota Đurađa Brankovića, bila je druga srpska princeza koju su udali za turskog sultana. Njen brak sa Muratom II nije bio srećan jer je sultan više volio muškarce. Ipak, Mara je ostala dosljedna svojoj hrišćanskoj vjeri i nije imala djece sa sultanom. Ona je imala veće obrazovanje od Mehmedove majke te je bila učiteljica i dadilja Mehmedu Osvajaču. Poslije Muratove smrti, Mehmed joj je poklonio miraz i Mara se vratila u Srbiju gdje je postala poznata kao veliki ktitor i pomagala manastire na Svetoj Gori. Mara je odbila ponudu da postane vizantijska carica i nikada se nije ponovo udala.