Lazareva kletva, izgovorena od strane Kneza Lazara Hrebeljanovića na Vidovdan 1389. godine kao poziv srpskim junacima da učestvuju u Kosovskom boju, smatra se jednom od najvažnijih i najmoćnijih kletvi u srpskoj istoriji. Kletva je zapisana u dve epske pesme Kosovskog ciklusa, Musić Stevan i Kneževa večera. Veruje se da Lazareva kletva još uvek važi za srpski narod, iako se obično smatra da kletva važi do šestog kolena. Postoji narodno verovanje da se kletva može osloboditi samo ako se ispuni zavet Kneza Lazara. Kneževa kletva je urezana na spomeniku kosovskim junacima na Gazimestanu, ali drugi stih je izostavljen. U narodu se i dalje oseća strah od Lazareve kletve i postoji želja da se oslobode njene posledice. Nakon Drugog balkanskog rata, srpska vojska je dočekana u Beogradu kao pobednik, a na trijumfalnim kapijama kroz koje je prolazio defile bile su ispisane poruke koje pozivaju da se oslobode kletve. Lazareva kletva se smatra trajnom, zavetnom i univerzalnom kletvom koja je i danas prisutna među srpskim narodom.