Dvadeset godina nakon pogroma na Kosovu i Metohiji, parastosom, otkrivanjem spomenika žrtvama i svečanom akademijom grad Gračanica je obilježio memorijalnu godišnjicu. Neki od prisutnih zvaničnika bili su predstavnici kancelarije za Kosovo i Metohiju, kao i predstavnici Srpske liste. Vladike Teodosije, Ilarion i Metodije su služili parastos stradalima tokom pogroma. Vladika Ilarion je podsetio sve prisutne na imena onih koji su stradali tokom tog nemilog događaja.
Nakon polaganja belih ruža pred instalacijom „Missing“, otkriven je spomenik žrtvama pogroma iz 2004. godine, delo vajara Branislava Ristića. Zamenica direktora kancelarije za Kosovo i Metohiju, Dušica Nikolić, istakla je da je postavljanje spomenika inicijativa kancelarije kako bi se negovala kultura sećanja na tu tragediju. Na svečanoj akademiji vladika Teodosije je istakao da je pogrom ostao duboko urezan u srpsko kolektivno pamćenje kao jedan od najtužnijih trenutaka u novijoj istoriji srpskog naroda.
Načelnik kosovskog okruga Srđan Popović je izjavio da su prošle dve decenije od dana koji je ostavio teške ožiljke u životima srpskog naroda. Pomoćnica direktora kancelarije za Kosovo i Metohiju, Milena Parlić, naglasila je da su oni koji su za bolje nisu znali, uništili ne samo materijalno, već su spalili i molitve koje su čuvale svaki Božiji dom na Kosmetu. Na tribini su učestvovali i Ansambl Venac, Prizrenski bogoslovi, Hor muzičke škole „Stevan Mokranjac“, kao i svedoci i učesnici stradanja.
U Kosovskoj Mitrovici, također se odala pošta nevino stradalim žrtvama pogroma polaganjem venaca na spomen obeležja. Predsednik Privremenog organa opštine Kosovska Mitrovica, Ivan Zaporožac, istakao je da srpski narod nikada ne sme zaboraviti šta se desilo tokom martovskog pogroma 2004. godine, kada su proterani nevini građani, uništene kuće i crkve. Pomoćnik direktora Kancelarije za Kosovo i Metohiju, Igor Popović, naglasio je da lažni narativi albanskih političara i medijska manipulacija bili povod za napad na Srbe na Kosovu i Metohiji.
Obeležavanje ove godišnjice služi kao podsećanje na tragediju koja se dogodila pre dve decenije, ali istovremeno kao prilika da se šalje poruka o važnosti očuvanja kulture sećanja i borbi za pravdu za sve stradale u tim tragičnim događajima.
