U Beogradu je nedavno preminuo poznati arhitekta Đorđe Bobić, koji je rođen 1939. godine i bio je poznat po svom radu u Srbiji, Jugoslaviji i Rusiji. Bobić je studirao arhitekturu na Arhitektonskom fakultetu u Beogradu i diplomirao 1965. godine. Nakon studija proveo je nekoliko godina u Parizu, a zatim se vratio u Beograd.
Prvi arhitektonski projekat koji je potpisao nakon studija bio je krematorijum na Novom Beogradu. Tokom svoje karijere, Bobić je radio na mnogim značajnim projektima kao što su urbanistički plan Beograda, projekat Svetosavskog trga, rekonstrukcija pijace Zeleni venac, sportska sala u Splitu, rekreativni park u Parizu, marina u Libiji, kompleks hotela u Zanzibaru, hotel u Sočiju i mnogi drugi.
Bobić je praktikovao urbanizam i arhitekturu u mnogim gradovima širom sveta, kao što su Pariz, Zenica, Moskva, Sarajevo, Skoplje, Zagreb, Niš, Zanzibar, Izola, Split, Jakutsk, Titograd, Belokurikha, Kruševac, Kijev, Banja Luka, Budva, Petrovac na moru i Lipeck. Tokom svoje karijere, Bobić je radio na 300 urbanističkih i arhitektonskih projekata, od kojih su mnogi nagrađeni.
Pored svojih arhitektonskih radova, Bobić je objavio nekoliko knjiga, uključujući knjigu crteža „Radni naslov: !“ (2008), knjigu eseja „Beleženje po Beogradu“ (2010), autobiografski prikaz pola veka truda „Traganje za gradom“ (2012), knjigu crteža „Linije“ (2015) i knjigu eseja „Arhitektura u iznudi“ (2019).
Od 2004. do 2008. godine, Bobić je obavljao dužnost Glavnog arhitekte grada Beograda na poziv tadašnjeg gradonačelnika Nenada Bogdanovića. Za svoj rad, Bobić je dobio mnoge značajne nagrade, uključujući Veliku godišnju nagradu Ruske akademije arhitekture 1997. godine i Veliku srebrnu medalju Saveza arhitekata Rusije 1998. godine.
Smrt Đorđa Bobića ostavila je veliku prazninu u svetu arhitekture, a njegov rad će ostati trajni deo kulturne baštine Beograda i čitavog regiona. Bobić je bio veliki vizionar i talentovan arhitekta koji je ostavio neizbrisiv trag na arhitektonskoj sceni tokom svoje bogate i uspešne karijere. Njegovi projekti će nastaviti da inspirišu buduće generacije arhitekata i urbanista, dok će se njegovo nasleđe čuvati i negovati u godinama koje dolaze.
