Zoran Erić, legendarni srpski kompozitor, umro je u 74. godini života. Rođen 1950. godine u Beogradu, diplomirao je i magistrirao kompoziciju na Fakultetu muzičke umetnosti gde je kasnije bio i prodekan, potom prorektor, a zatim i rektor Univerziteta umetnosti u Beogradu.

Erićev opus obuhvata dela različitih žanrova i izvođena su u gotovo svim zemljama Evrope, Americi, Kini i Australiji, a izvodili su ih ugledni domaći i inostrani ansambli. Njegova muzika za pozorište i film obuhvata obiman ciklus saradnje sa najistaknutijim pozorišnim stvaraocima kao što su Sonja Vukićević, Gorčin Stojanović, Nikita Milivojević, Vida Ognjenović, Nebojša Bradić, Ivana Vujić, Milan Karadžić, Haris Pašović, Dejan Mijač, Boro Drašković, Egon Savin i drugi. Komponovao je muziku za mnoge pozorišne predstave poput Medeje, Magbeta, Procesa, Ptica, Hamleta, Kralja Lira, Života je san, Sna letnje noći, Čekajući Godoa, Ruže vetrova, Simon čudotvorč, Dame s kamelijama, Banovića Strahinje, Karoline Nojber i mnoge druge.

Dobitnik je velikog broja nagrada i priznanja za svoje stvaralaštvo među kojima su najznačajnije Oktobarska nagrada grada Beograda, YUSTAT Grand Prix za pozorišnu muziku, dve Zlatne mimoze za filmsku muziku, dve Sterijine nagrada za pozorišnu muziku, Velika zlatna medalja Univerziteta umetnosti u Beogradu.

Erić je jedini od srpskih kompozitora koji je četvorostruki dobitnik najvećeg priznanja u oblasti muzičkog stvaralaštva u Srbiji – Mokranjčeve nagrade. Preminuo je kao velika ličnost jugoslovenske i srpske muzičke istorije, čovek nesuđenog carstva i pravi velikan umetnosti.