Predsednik Demokratske narodne partije (DNP) Milan Knežević, jedan od trojice političara iz Crne Gore proglašen personom non grata u Hrvatskoj, izneo je svoje mišljenje o odnosima između ove dve zemlje. On tvrdi da frustracija pojedinih hrvatskih političara proizilazi iz činjenice da u Crnoj Gori postoje ljudi i političari koji nisu spremni sve da izdaju i prihvate „krivicu“ koja se nameće iz Hrvatske. Knežević smatra da je blokada puta Crne Gore ka EU, najavljena od strane Hrvatske, posledica Rezolucije o Jasenovcu, ali da bi se blokada desila i bez ovog razloga.
On ističe da inicijativa Slovenije i Nemačke za usvajanje dokumenta koji sprečava jednu članicu EU da blokira put članici kandidatu zbog nerešenih bilateralnih pitanja, ukazuje na nedopustivost takvog ponašanja. Knežević smatra da frustracija hrvatskih političara zbog postojanja ljudi u Crnoj Gori koji neće prihvatiti krivicu koja im se nameće, postaje obrazac hrvatske spoljne politike. On ističe da je Hrvatska mlada država koja gradi svoju državotvornost na projektovanju istorije u odnosu na ratne godine iz nekadašnje zajedničke države.
Ovaj stav Milana Kneževića o odnosima između Crne Gore i Hrvatske odražava složenost međudržavnih odnosa na Balkanu. Ove dve zemlje imaju zajedničku istoriju koja je obeležena tragičnim događajima tokom ratova devedesetih godina. Pitanja iz prošlosti, poput Jasenovca i ratnih zločina, i dalje su predmet sporenja i mogu uticati na odnose između država na ovom prostoru.
Sporazumi o saradnji i pomirenju su neophodni kako bi se prevazišli istorijski tereti i izgradili stabilni odnosi. Međutim, političari poput Milana Kneževića ukazuju na to da postoje izazovi u procesu pomirenja i normalizacije odnosa između Crne Gore i Hrvatske. Njegove izjave o hrvatskoj spoljnoj politici i blokadi puta Crne Gore ka EU oslikavaju kompleksnost političke situacije u regionu.
Važno je da države na Balkanu sarađuju i rešavaju otvorena pitanja kako bi izbegle konflikte i povećale stabilnost u regionu. Saradnja na putu ka EU i NATO integracijama treba da bude prioritet za zemlje Zapadnog Balkana, uključujući i Crnu Goru i Hrvatsku. Ovi procesi mogu doprineti jačanju demokratije, vladavine prava i prosperiteta u regionu.
U zaključku, odnosi između Crne Gore i Hrvatske su kompleksni i zahtevaju ozbiljan pristup kako bi se prevazišli istorijski tereti i izgradila obostrano korisna saradnja. Političari poput Milana Kneževića upozoravaju na izazove u procesu pomirenja i normalizacije odnosa između ove dve zemlje. Važno je da obe strane pokažu spremnost za dijalog, saradnju i rešavanje otvorenih pitanja u duhu dobrosusedskih odnosa i evropskih integracija.
