Sašina priča je samo jedna od mnogih koje dolaze iz ruskog iseljeničkog kruga u Srbiji, ali oslikava trenutnu situaciju u kojoj se nalaze mnogi koji su pobegli iz Rusije. Saša Seregina je postala antiratna aktivistkinja nakon ruske agresije na Ukrajinu i svjesna je velikog tereta i odgovornosti koji nosi kao glas Rusije u Srbiji.

U poslednje dvije godine, Srbija je postala utočište za veliki broj Rusa koji su pobjegli od rata u Ukrajini i generalne situacije u Rusiji. Međutim, nakon što su neki od njih uskraćeni za boravišnu dozvolu, većina ruske zajednice sada izbjegava javno iznošenje svojih stavova iz straha od gubitka gostoprimstva.

Saša također primećuje sve veću polarizaciju društva u Srbiji i teškoću u komunikaciji sa proruski nastrojenim sugrađanima. Ona ističe da je većina medija u Srbiji prihvatila rusku propagandu, što dodatno otežava situaciju antiratnih Rusa u zemlji.

Film „20 dana u Marijupolju“ emitovan u Beogradu pokazuje stvarnost rata i patnju stanovnika Ukrajine. Saša smatra da je važno da se više ovakvih filmova prikaže u srpskim medijima, ali ističe da se suočava sa snažnom ruskom propagandom koja se širi i multiplicira brzo.

Kada je riječ o ruskom predsjedniku Vladimiru Putinu, Saša izražava pesimizam u vezi s mogućnošću pada režima. Ona vidi Putinovu poziciju kao sve čvršću, posebno nakon smrti Alekseja Navalnog, i izražava zabrinutost za budućnost Rusije pod njegovom vlašću.

U cijeloj priči, Saša ističe da Putinov režim ne gleda na Srbiju ili bilo koju drugu zemlju kao ravnopravnog partnera, već s visoka. Ona smatra da su priče o bratstvu naroda samo retorika bez stvarne osnove, te da Rusija gleda na sve sa visine.

Sašina priča oslikava stanje mnogih Ruskih iseljenika u Srbiji, ali istovremeno otvara vrata za širu raspravu o polarizaciji društva, uticaju ruske propagande i trenutnoj geopolitičkoj situaciji na globalnom nivou.