Tim japanskih istraživača sa Univerziteta u Tokiju i Vasedi razvio je revolucionarnu robotičku ruku koja koristi ljudska mišićna tkiva za pokretanje. Ova inovacija predstavlja najveći biohibridni uređaj te vrste do sada, a potencijalno može da se koristi u tehnologiji izrade prostetičkih ruku. Ova informacija je objavljena u japanskim medijima, uključujući agenciju Kjodo.
Biohibridna ruka je osmišljena tako da ima pet prstiju, pri čemu se svaki prst može pojedinačno kretati. Ova sposobnost omogućava izvođenje kompleksnih pokreta, kao što su hvatanje i premještanje malih predmeta, što je ključna karakteristika koja može značajno poboljšati kvalitet života osobama sa amputacijama ili oštećenjima ruku. Istraživači su napomenuli da je ruka dugačka 18 centimetara, što je blizu veličine ljudske ruke, omogućavajući tako prirodnije korišćenje.
Jedna od zanimljivosti ovog inovativnog uređaja je njegovo ponašanje tokom korišćenja. Nakon 10 minuta kontrakcije mišićnog tkiva, ruka pokazuje znake zamora, što je slično fiziološkim reakcijama kod ljudi. Međutim, nakon jednog časa odmora, mišićno tkivo se oporavlja i spremno je za dalju upotrebu. Ovaj aspekt bi mogao biti presudan za buduće aplikacije u oblasti medicinske rehabilitacije i proteza.
Razvoj biohibridnih uređaja predstavlja značajan korak ka integraciji biologije i tehnologije. Ova grana istraživanja, poznata kao bioinženjering, ima potencijal da promeni način na koji se pristupa rehabilitaciji i prostetičkoj industriji. U kontekstu globalnog starenja populacije i povećanog broja amputacija, ovakve inovacije su od izuzetnog značaja.
Osim tehničkih karakteristika, istraživači su se bavili i etičkim pitanjima koja se postavljaju u vezi sa korišćenjem biotehnologije u svakodnevnom životu. Kako bi biohibridne ruke postale uobičajene, potrebno je razmotriti aspekte kao što su sigurnost, dugotrajnost i interakcija između korisnika i uređaja. Takođe, postoji pitanje pristupačnosti ovih tehnologija za sve osobe kojima su potrebne.
Tokom poslednjih godina, istraživanja u oblasti robotičkih udova su se intenzivirala, a razne kompanije i institucije širom sveta rade na razvoju sličnih tehnologija. Na primer, neki od istraživačkih timova fokusiraju se na unapređenje senzornog sistema robotičkih ruku kako bi one mogle bolje da prepoznaju i reagiraju na različite predmete i površine. Takođe, kombinovanje veštačke inteligencije sa robotičkim sistemima može dodatno poboljšati funkcionalnost i autonomiju ovakvih uređaja.
Značaj ovog istraživanja leži ne samo u tehnološkom napretku, već i u mogućnosti da se unapredi kvalitet života osoba sa invaliditetom. Mogućnost da se koristi biohibridna ruka koja se pokreće stvarnim ljudskim mišićem može pružiti korisnicima osećaj kontrole i povezanosti sa svojim telom, što je često izgubljeno kod osoba koje su pretrpele amputacije.
Jasno je da ova istraživanja otvaraju i mnoga pitanja o budućnosti biotehnologije i njenoj primeni. Kako se tehnologija razvija, tako će se i granice između ljudskog i mašinskog početi brisati. To može doneti mnoge prednosti, ali i izazove koje društvo mora da reši.
U zaključku, razvoj robotičke ruke koja koristi ljudska mišićna tkiva predstavlja značajan korak napred u oblasti bioinženjeringa i rehabilitacije. Ova inovacija ima potencijal da značajno poboljša kvalitet života onih koji su izgubili udove, pružajući im mogućnost da ponovo dožive svakodnevne aktivnosti sa lakoćom i preciznošću. S obzirom na to koliko brzo tehnologija napreduje, možemo očekivati da će ovakve inovacije postati sve prisutnije u našem društvu, čineći svet pristupačnijim i humanijim za sve.
