Babun Džeki – vojni kaplar koji je osvojio srca vojnika

Babuni ili pavijani važe za veoma inteligentne životinje privržene ljudima koji brzo uče i imaju sposobnost oponašanja onoga što vide.

Takav je bio slučaj i sa Džekijem. Džeki je pronađen na farmi u Južnoafričkoj Republici početkom 20. vijeka od strane Alberta Mar-a. Mladunče je izgledalo izgubljeno i Albert je riješio da ga ponese kući. Ubrzo su postali nerazdvojni prijatelji.

Kada je izbio Prvi svjetski rat, Albert je mobilisan u vojsku, ali nije želio ostaviti Džekija iza sebe. Na opšte iznenađenje, nadređeni su dozvolili Džekiju da ide sa njim u rat.

Džeki je tretiran kao i svi ostali vojnici. Bio je maskota 3. južnoafričke pješadijske pukovnije i svuda je išao sa vojnicima. Pokazao je izvanredne sposobnosti u obavljanju stražarskih dužnosti zahvaljujući pojačanom čulu mirisa i sluha.

Tokom borbi u Egiptu, Džeki je spasao Albertov život kada je ovaj bio ranjen. Babun se osećao kao vojnik i sa velikom posvećenošću služio vojsci.

Džeki je ranjen u rovu u Francuskoj i zbog ozbiljnosti povrede morala je biti amputirana jedna njegova noga. Međutim, on se brzo oporavio i dobio medalju za hrabrost.

Po završetku rata, Džeki se vratio kući sa vojnom penzijom i odlikovanjima. Povratio je svom vlasniku Albertu Maru. Spajali su se sredstva za Crveni krst, a građani su mogli da se rukuju sa Džekiem u zamjenu za donaciju.

Babun Džeki je ostao jedini babun koji je dobio čin kaplara i jedini koji se borio u Prvom svjetskom ratu.

Do kraja svog života, Džeki je proveo u dokolici na porodičnoj farmi sa Albertom Marom. Njihova priča ostaje kao jedinstvena i inspirativna priča o prijateljstvu i hrabrosti u ratu.

Njihova pustolovina je ostala zapamćena u istoriji i predstavlja primjer neobičnog ali istinitog prijateljstva između čovjeka i životinje.

Džeki i Albert su ostavili neizbrisiv trag u vojnoj istoriji i njihova priča služi kao podsjetnik na povezanost i odanost između čovjeka i životinje.